Pogrzeb katolicki
Prośba o pogrzeb katolicki powinna być potwierdzeniem woli Zmarłego, że zarówno za życia jak i po śmierci pragnął być zjednoczony z Bogiem.
Zgłoszenia powinna dokonać osoba blisko spokrewniona ze Zmarłym, mogąca decydować również o miejscu pochówku.
Przy zgłoszeniu w kancelarii parafialnej należy dostarczyć następujące dokumenty:
kartę zgonu potwierdzoną przez Urząd Stanu Cywilnego
akt zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego
potwierdzenie rezerwacji kaplicy na cmentarzu
jeśli jest, to także zaświadczenie o przyjęciu przed śmiercią sakramentów: Pojednania, Komunii i Namaszczenia (jeżeli Zmarły przebywał w szpitalu lub hospicjum)
Liturgia pogrzebu to nie tylko modlitwa za Zmarłego, lecz także obudzenie wiary i nadziei członków jego rodziny i uczestników pogrzebu. Modlitwa, a zwłaszcza pełne uczestnictwo we Mszy św. pogrzebowej poprzez przyjęcie Komunii św. jest najcenniejszym darem dla Zmarłego. Także po pogrzebie należy zmarłym zapewnić stałą pomoc modlitewną polecając ich Miłosierdziu Bożemu. Okazją do tego jest Msza święta w intencji Zmarłego, wypominki roczne czytane w każdą niedzielę o godzinie 8.45, a także Msza święta zbiorowa za zmarłych w ostatni wtorek każdego miesiąca o godz. 18.00. Szczególną formą modlitwy za zmarłych są Msze święte gregoriańskie.
Prawo do pogrzebu kościelnego mają wszyscy wierni i katechumeni oraz dzieci, które zmarły przed chrztem.
Ponieważ zdaniem współczesnej medycyny samobójcy nie są w pełni odpowiedzialni za swój czyn, dlatego także im nie odmawia się pogrzebu katolickiego, jeżeli w ciągu życia okazywali przywiązanie do wiary i Kościoła. Uczestnikom takiego pogrzebu należy wyjaśnić sytuację. W wypadkach wątpliwych (nagła śmierć, śmierć na skutek alkoholizmu lub narkomanii) nie należy odmawiać posługi religijnej nad grobem pamiętając, że zmarły stanął już na sądzie Bożym, a modlitwa za żywych i umarłych może być źródłem pociechy dla żyjących, a nawet początkiem nawrócenia. Szczegółowe wypadki pozostawia się do osądzenia roztropności duszpasterzy.
Jeżeli jest taki zwyczaj, krewni lub bliscy znajomi zmarłego mogą wygłosić nad grobem słowo pożegnania.
Zgłoszenia powinna dokonać osoba blisko spokrewniona ze Zmarłym, mogąca decydować również o miejscu pochówku.
Przy zgłoszeniu w kancelarii parafialnej należy dostarczyć następujące dokumenty:
kartę zgonu potwierdzoną przez Urząd Stanu Cywilnego
akt zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego
potwierdzenie rezerwacji kaplicy na cmentarzu
jeśli jest, to także zaświadczenie o przyjęciu przed śmiercią sakramentów: Pojednania, Komunii i Namaszczenia (jeżeli Zmarły przebywał w szpitalu lub hospicjum)
Liturgia pogrzebu to nie tylko modlitwa za Zmarłego, lecz także obudzenie wiary i nadziei członków jego rodziny i uczestników pogrzebu. Modlitwa, a zwłaszcza pełne uczestnictwo we Mszy św. pogrzebowej poprzez przyjęcie Komunii św. jest najcenniejszym darem dla Zmarłego. Także po pogrzebie należy zmarłym zapewnić stałą pomoc modlitewną polecając ich Miłosierdziu Bożemu. Okazją do tego jest Msza święta w intencji Zmarłego, wypominki roczne czytane w każdą niedzielę o godzinie 8.45, a także Msza święta zbiorowa za zmarłych w ostatni wtorek każdego miesiąca o godz. 18.00. Szczególną formą modlitwy za zmarłych są Msze święte gregoriańskie.
Prawo do pogrzebu kościelnego mają wszyscy wierni i katechumeni oraz dzieci, które zmarły przed chrztem.
Ponieważ zdaniem współczesnej medycyny samobójcy nie są w pełni odpowiedzialni za swój czyn, dlatego także im nie odmawia się pogrzebu katolickiego, jeżeli w ciągu życia okazywali przywiązanie do wiary i Kościoła. Uczestnikom takiego pogrzebu należy wyjaśnić sytuację. W wypadkach wątpliwych (nagła śmierć, śmierć na skutek alkoholizmu lub narkomanii) nie należy odmawiać posługi religijnej nad grobem pamiętając, że zmarły stanął już na sądzie Bożym, a modlitwa za żywych i umarłych może być źródłem pociechy dla żyjących, a nawet początkiem nawrócenia. Szczegółowe wypadki pozostawia się do osądzenia roztropności duszpasterzy.
Jeżeli jest taki zwyczaj, krewni lub bliscy znajomi zmarłego mogą wygłosić nad grobem słowo pożegnania.